مصاحبه با اسکات فارار ناظر جلوه‌های بصری تبدیل شوندگان: عصر انقراض
این مصاحبه توسط وینست فرِی (VINCENT FREI) در مرداد ماه ۱۳۹۳ انجام و در تیر ماه 1395 ترجمه شده است
اسکات فارار (Scott Farrar) در جلوه‌های بصری فیلم‌هایی چون (THE HUNGER GAMES) و (WORLD WAR Z) کار کرده و دوباره به دنیای ترنسفورمرز با یک قسمت جدید برگشته است.
انتظارات مایکل بِی درباره این فیلم چه بود؟
مایکل نمی‌خواست که این یک شروع مجدد باشد، می‌خواست که این یک شروع جدید برای یک فرنچایز جدید باشد. بازیگران جدیدی برای شخصیت‌ها انتخاب شدند و ما با ربات‌های خوب و بد جدیدی آشنا شدیم.
در مقایسه با تبدیل شوندگان: نیمه تاریک ماه (TRANSFORMERS: DARK OF THE MOON)، چگونه از پس این قسمت جدید بر آمدید؟
دوباره، همه چی به طراحی برمی‌گردد، مایکل یک سری طراحی را توسط دپارتمان هنر لس آنجلس انجام داده بود. یکی از عکس‌ها که خاص بود واقعا نظرم را جلب کرد؛ آن عکس ایده‌هایی برای فیلم به من داد. در عکس نمایی با لنز تله از لاکدان (Lockdown) که در مسیر جاده در حال حرکت بود و یک کشتی فضایی عظیم به ارتفاع چندین طبقه پشت سرش قرار داشت، بود. کشتی فضایی در مه و غبار پوشیده شده بود. من هم به مایکل گفتم، اجازه بده تا کشتی سیستم آب و هوای خود را داشته و این در تمامی نماها باشد. این یک چیز متفاوتی است و این کار را انجام دادیم. فکر می‌کنم که نماها خیلی خوب و قانع کننده شد.
چگونه با پاتریک توباخ (Patrick Tubach) و جف وایت (Jeff White) ناظران جلوه‌های بصری همکاری کردی؟
پاتریک و جف، هردو با من در طول هشت سال یا بیشتر در پروژه‌های تبدیل شوندگان کار کرده بودند. کار ما به گونه‌ای منحصر بود که همه می دانستیم نتیجه‌ی نهایی و حرکت‌ها چگونه خواهد بود، و چگونه باید به نورپردازی صحیح دست پیدا کنیم. و هردوی این افراد در نوع خوشان رهبران تیمی بسیار خوبی هستند. جف اکثر تصاویر هوایی (با هلیکوپتر) در شیکاگو را انجام داده و سرصحنه من را کمک می‌کرد. پاتریک هم در آی اِل اِم (ILM) مقدمات کار را فراهم می‌ساخت، بعد از اتمام فیلم‌برداری، ما با هم در دفتر کار می‌کردیم، و در سالن روی پرده پلان‌ها را روزی هشت ساعت به مدت هفت ماه بررسی می‌کردیم، و با همه‌ی اینها ما هنوز از همکاری با یکدیگر لذت می‌بریم.
می‌توانید یک روز کاری سر صحنه و یک روز کاری در پس از تولید را توصیف کنید؟
سر صحنه من روی برداشت پلان‌ها نظارت می‌کنم، نماهایی که دوربین می‌بیند و موقعیت دوربین که مربوط به محل قرارگیری ربات‌ها می‌شود را ثبت می‌کنم. همچنین من کارگردانی تیم دوم فیلم‌سازی را نیز برعهده دارم، و کمی هم به فیلم‌برداری کمک می‌کنم. سپس وقتی به آی اِل اِم برمی‌گردیم مداوم روی ارتقاء داشته‌هایمان برای بهتر کردن ظاهر ربات‌ها کار می‌کنیم، زیرا آنها با زاویه دید مختلف ما و همچنین لنزهای مختلف تغییر می‌کنند. تغییرات تا روز آخر ادامه پیدا می‌کند. واقعا هر روز را صرف نورپردازی روبات‌ها مثل یک مدیر فیلم‌برداری سر صحنه انجام می‌دهم. برای من، این خلاق‌ترین بخش کار است.
فیلم با کشتی‌های فضایی غول پیکر شروع می‌شود. شما چگونه این فضا پیما‌ها را طراحی و ساختید؟
دپارتمان تولید هنرزیر نظر جِفری بِکرُفت (Jeffrey Beecroft) ظاهر کشتی‌های فضایی را طراحی کرد. ما می‌خواستیم که آنها یک ظاهر ماقبل تاریخی داشته باشند، مخصوصا با توجه به پس زمینه‌ای (محیط اطراف مربوط به میلیون‌ها سال پیش) که داشتند. پس در نهایت من به ایسلند فرستاده شدم تا تصاویر هوایی و زمینی را گرفته و به فیلم یک ظاهر جدید و تازه بدهم. و فکر می‌کنم که جواب داده.
می‌توانید درباره انفجارهای فلزی بوجود آمده توسط فضائیان و بعدا که لاکدان بصورت پرتاب نارنجکی تولید می‌کند توضیح دهید؟
ایده این بود که این بمب‌ها یا از فضاپیما‌ها رها شوند یا لاکدان آنها را پرتاب کند، که باعث اثر فلزگونه‌ای می‌شد بصورتی که تمامی سطح منطقه در ترنسفورمیوم پوشیده می‌شد – ماده‌ای فلزی نشئات گرفته از سیاره‌ی مادری تبدیل شوندگان. همزمان که ما شبیه‌سازی مایع جدید و جالب را بصورت سی‌جی توسعه می‌دادیم، جان فراسر (John Fraser)، ناظر جلوه‌های ویژه (میدانی)، یک افکت فواره‌ای آتش بسیار عالی را با پر کردن چندین و چند سینی از مواد منفجره و خاک و که می‌توانست بصورت متوالی به سمت آسمان شلیک شود ساخت. بازیگران را در حال دویدن جلوی این مواد منفجره قرار دادیم و بدین ترتیب پلان‌های بسیار زیبایی تولید شد.
چگونه نورپردازی و ریگ بندی (rigging) را برای تبدیل شوندگان متفاوت توسعه دادید؟
در هر فیلم ریگ بندی فقط بیشتر پیچیده‌تر می‌شود. قسمت‌های متحرک بسیاری در هر رباتی که می‌سازیم وجود دارد. نورپردازی نیز در هر فیلم پیچیده‌تر می‌شود بخاطر این که می‌خواهیم پیشرفت‌های مهمی در این زمینه داشته باشیم و خودم شخصا دوست دارم چیزهای جدید را امتحان کنم. این بار سراغ ظاهر “فیلم نوآر” (film noir) رفتم، حتی تا این حد که برش‌های نور روی چشم شخصیت‌ها دیده شود.
بسیاری از تبدیل شوندگان آسیب دیده و خراب می‌شوند. چگونه از پس این امر بر آمدید؟
سخت‌ترین قسمت درباره آسیب و تخریب این بود که هر تکرار درواقع باید ساخته می‌شد، دقیقا مثل این که این تخریب در واقعیت روی قطعه‌ای سر صحنه اتفاق افتاده. به عبارت دیگر آپتیموس (Optimus) سه مدل مختلف و چهار سطح تخریب متفاوت داشت. گذشته از این که نورپردازی‌های شخصیتی متفاوتی داشتیم، سوختگی، کثیفی و ساییدگی در اثر مبارزه باید ایجاد می‌شد. این یک تمرین برای تداوم بود و از آنجایی که نمی‌دانستیم ترتیب پلان‌هایی که کار می‌کردیم در نهایت چگونه خواهد بود، باید کار را در هر زمینه درست و کامل انجام می‌دادیم تا مطمئن شویم فرورفتگی‌ها و قسمت‌های آسیب دیده صحنه به صحنه و پلان به پلان تداومشان حفظ شده است.
می‌توانید درباره‌ی چالش‌هایی که با داینوبات‌ها (ربات‌های دایناسور شکل) داشتید بیشتر بگویید؟
لازم بود که داینوبات‌ها شبیه دایناسورها ساخته شوند، در عین حال طوری باید به نظر می‌رسیدند که انگار از اشکال هندسی فلزی ساخته شده‌اند. بنابراین ما سازه آنها را شبیه به سازه ربات‌های اتوبات درنظر گرفته و به آن نزدیک شدیم، ما از تعداد زیادی پیچ و مهره، مفصل، بلبرینگ و یا حتی پیستون روی این شخصیت‌ها قرار دادیم. به لحاظ بصری ما همیشه سعی در به یاد آوردن این مسئاله که اینها شخصیت‌های فلزی هستند به بیننده را داریم، همه چیز باید نمایانگر این باشد «ساختار آنها، چگونگی انعکاس نور روی سطح آنها، چگونگی چسبیدن خاک، علف، گریس و یا برگ درختان به سطح آنها».
پلان یا سکانسی در این فیلم بود که باعث بی‌خوابی شما شود؟
به یاد ندارم که بی‌خوابی کشیده باشم، اما می‌توانم بگویم که خواب‌هایم درباره ربات‌ها بود!
چه نکته‌ای از این تجربه را به یادگار نگه می‌دارید؟
برانگیزنده‌ترین بخش ماجرا افراد تیمم بودند! تلاش آنها ماندگار و پلان‌های آنها دیدنی و جذاب بود!
چه مدت زمان روی این فیلم کار کردید؟
حدود یک سال و نیم.
چند پلان را کار کردید؟
کمی بیشتر از 600 پلان.
تیم شما متشکل از چند نفر بود؟
این بزرگترین تیمی بود که من تابحال داشتم، بیشتر از 550 نفر فقط در دفاتر آی اِل اِم (ILM) در سان فرانسیسکو، سنگاپورو ونکووِر، و همچنین ما با شریکمان بیس اف ایکس (Base FX) در پکن کار می کردیم.
پروژه بعدی شما چیست؟
تعطیلات!
برخی از تصاویر توسط مترجم برای ارائه بهتر مثال در رابطه با مصاحبه اضافه شدند.
مترجم: محسن قهرمانی
نام فیلم: تبدیل شوندگان: عصر انقراض (Transformers: Age of Extinction)
کارگردان: مایکل بِی (Michael Bay)
سال اکران: 2014
بودجه: 210 میلیون دلار آمریکا
پس از یک نبرد حماسی، شهری بزرگ در زیر آوار فرو رفته، اما زمین نجات یافته است. با دست بکار شدن بشریت و جمع آوری تکه‌های آن، یک گروه سایه ظهور کرده و در تلاش برای بدست گرفتن کنترل تاریخ است. در همین حال، یک خطر باستانی و قدرتمند نگاهش جلب زمین می‌شود. گروه جدیدی از انسان‌ها، به رهبری کید یِیگِر (مارک والبرگ)، به کمک آپتیموس پرایم (پیتر کالین) و سایر اتوبات‌ها آمده تا دوباره برخاسته و با مهیب‌ترین چالشی که تا بحال داشته‌اند مواجه شوند: جنگی بین خیر و شر به وسعت جهان.
