اُدین، وُدان ژرمن‌ها و وُدِنِ در انگلیسی باستان و انگلوساکسون‌ها، سرکرده ایزدان آسیر در اساطیر اسکاندیناوی و ژرمن‌ها است. او فرزند بور و بستلا می‌باشد و دو برادر به نام‌های ویلی و وه دارد. او همچنین آلفادر «Alföðr» به معنی «پدر همگان» نامیده می‌شود زیرا که به راستی پدر تمامی آسیر (ایزد) در اساطیر شمال است. اساطیر اسکاندیناوی منبع بیشترین اطلاعات بازمانده از وی، اودین را با حکمت، شفا، مرگ، سلطنتی، چوبه دار، دانش، جنگ، نبرد، پیروزی، جادو، شعر، جنون و خط رونی مرتبط می‌داند.

اُدین ایزد شعر و شاعری نیز به‌شمار می‌رفت؛ این شاید بدان جهت است که بسیاری از منظومه‌ها شخصیت او را برجسته کرده‌اند. می‌گفتند که خود او به زبان شعر سخن می‌گفت و الهام شاعرانه موهبت او بود. اُدین همچنین ایزد مردگان بود.

والهالا تالار اُدین دارای ساختمان عظیمی بود با درهای بسیار، و لایه‌های شیروانی و کاشی‌ها که از دسته نیزه‌ها و سپرها ساخته شده بود و در آسگارد (سرای کشتگان) قرار داشت. آن‌ها که در نبردها شکست می‌خوردند و به طبقه «اَین‌هریارها» می‌پیوستند، توسط مأموران ویژه اُدین به نام والکیری برگزیده می‌شدند. این ارواح مؤنث در والهالا منتظر آن‌ها بودند و به فرمان اُدین به نبردگاه‌ها می‌شتافتند تا کشته‌شده‌ها را به والهالا برگردانند. در این روایت هر شب در والهالا ضیافتی بر پا است و از میهمانان با غذایی از گوشت خوکی که هرگز تمام نمی‌شود و شراب عسل پذیرایی می‌شوند. در این داستان جنگجویان مرده تمام روز را در جنگ سپری می‌سازند و کشته‌شدگان شبانگاه دیگر بار برمی‌خیزند و در ضیافت اُدین شرکت می‌جویند.

روایت شده که یادگیری و فرزانگی هدیه اُدین است. او در اسطوره‌ای شگفت‌انگیز نه شب و نه روز خود را در قربانی کردن خویشتن و در حالتی که به زخم نیزه‌ای مجروح شده‌است، دست و پا بسته، بر درخت جهان می‌آویزد و رنجی این چنین را تحمل می‌کند تا بتواند الفبای جادویی را که دانش جهان را بر انسان‌ها به ارمغان می‌آورد، به چنگ آورد.

اُدین تنها یک چشم دارد که مانند خورشید می‌درخشد چون در ازای نوشیدن اندکی آب از چاه میمیر که قدرت الهام و آگاهی از آینده به او می‌داد ناگزیر چشم دیگرش را (در برخی متون در برابر فرستادن نسیمی از این چاه) به غول نگهبان این چاه که میمیر نام دارد بخشیده‌ است.