مصاحبه با ایان هانتر ناظر جلوه‌های بصری مینیاتور – اینتراستلار
این مصاحبه توسط وینست فرِی (VINCENT FREI) در اسفند ماه ۱۳۹۳ انجام و در مرداد ماه 1395 ترجمه شده است
ایان هانتر (Ian Hunter) به مدت بیش از 25 سال در دنیای جلوه‌های ویژه (میدانی) است. او یکی از بنیانگذاران استودیو نیو دیل (New Deal Studios) است. او در فیلم‌های زیادی از جمله، (BATMAN RETURNS)، (PITCH BLACK)، (WAR OF THE WORLDS) و یا (THE DARK KNIGHT) کار کرده است. وی برای جلوه‌های بصری فیلم (INTERSTELLAR) برنده‌ی جوایز اسکار (Oscar) و بفتا (BAFTA) شد.
درباره گذشته‌ی خود توضیح دهید:
من به عنوان فرزند یک هنرمند در لس آنجلس رشد کرده و همیشه علاقمند به کار کردن در فیلم بودم، و در نهایت به یک آگهی استخدام در روزنامه لس آنجلس تایمز که نیاز به یک سازنده مدل داشتند، با توجه به مهارتی که بخاطر کار در یک شرکت هوافضا بدست آورده بودم پاسخ دادم، آگهی در مورد کار روی مدلسازی برای فیلم (THE ABYSS) بود. سپس به شرکت فیلم‌سازی باس (Boss Films) نقل مکان کردم و در آنجا مشغول به کار شدم. این قبل از آن بود که من برای ناظر جلوه مارک اِستِتسون (Mark Stetson) کار کنم.
می‌توانید بیشتر راجع به استودیو نیو دیل برایمان بگویید؟
استودیو نیو دیل (New Deal Studios) ابتدا با نام صنایع هانترگرَتزنِر (Hunter Gratzner Industries) توسط متیو گرَتزنِر (Matthew Gratzner)، شانون بلیک گانز (Shannon Blake Gans) و من افتتاح و شروع به کار کرد. ما بعنوان یک استودیوی طراحی و ساخت جلوه (افکت) شروع به کار کردیم، اما در طول چند سال کار خود را به تولید و فیلم‌برداری گسترش دادیم، بنابراین تصمیم گرفتیم تا اسم استودیو را به نیو دیل تغییر دهیم. ما یک شرکت خدماتی تولید رسانه با تخصص در جلوه‌های میدانی هستیم. همچنین جلوه‌های دیجیتالی، تولید فیلم واقعی (live action production) را نیز تحت پوشش قرار می‌دهیم. شریکم اخیرا کار روی دو فیلم وسترن که در آریزونا فیلم‌برداری می‌شد را تمام کرده، و در حال حاضر ما روی چندین کار کوتاه واقعیت مجازی کار می‌کنیم.
همکاری شما با فیلم اینتراستلار چگونه شکل گرفت؟
ما بخاطر همکاری در پروژه‌های قبلی کریستوفر نولان از قبیل (THE DARK KNIGHT)، (INCEPTION) و (THE DARK KNIGHT RISES) درگیر کار در فیلم اینتراستلار (INTERSTELLAR) شدیم.
می‌توانید بیشتر درباره این همکاری با کارگردان کریستوفر نولان برای ما بگویید؟
در همکاری‌های قبلی با فیلم‌های کریستوفر نولان، وظیفه‌ی ما ارائه جلوه برای صحنه‌های خاصی از قبیل؛ تصادف خودروی بتمن با کامیون زباله در شوالیه تاریکی (THE DARK KNIGHT)، یا سرقت هواپیما در شروع فیلم شوالیه تاریکی برمی‌خیزد (THE DARK KNIGHT RISES) بود. در اینتراستلار، درگیری ما وسیع‌تر بود، چرا که وظیفه ما ساختن و فیلم‌برداری کشتی فضایی که در طول فیلم برای صحنه‌های فضا استفاده می‌شد بود. این جنبه از فیلم تا حد زیادی با استفاده از مدلهای مینیاتوری با دوربین‌های کنترل حرکتی و بکارگیری دوربین‌های فیلم‌برداری ویستا ویژن تحقق یافت.
رویکرد آقای نولان درباره این مدلها چه بود؟
معتقدم که کریستوفر نولان می‌خواست برای کشتی‌های فضایی از مدل استفاده کند بخاطر این که تمایل زیادی به فیلم‌برداری صحنه‌ها یا اشیاء واقعی تا حد ممکن دارد. با استفاده از مدلها ما قادر بودیم که آنها را نورپردازی کرده و فیلم‌برداری کنیم و خوراک تصویری کشتی‌های فضایی را برای شرکت جلوه‌ی دیجیتالی دابل نگاتیو (Double Negative) داده که آنها نیز می‌توانستند پس زمینه‌ی سی جی (CG) ستاره‌های آسمان را ترکیب کنند (composite). این یک تلفیق عالی از تکنیک جلوه‌های بصری برای رسیدن به نتیجه‌ای با کیفیت بالا بود.
نقش شما در این فیلم چه بود؟
من سرپرست جلوه‌های ویژه استودیو نیو دیل و ناظر ساخت و ساز و فیلم‌برداری از کشتی‌های فضایی مینیاتور، هم برای کنترل حرکتی (motion controlled) دوربین با سرعت کند (low speed) و هم برای جلوه (effects) دوربین با سرعت بالا (high speed) بودم.
رویکرد شما در این پروژه چه بود؟
انجام فیلم‌برداری جلوه‌های ویژه مینیاتوری به یک توازن میان ساختن مدلهای به اندازه‌ی کافی بزرگ که بتوان نماهای بسته را فیلم‌برداری کرد و اندازه‌ی کاربردی برای تسهیل در امر فیلم‌برداری است، مربوط می‌شود. اساسا من اندازه‌ی صحنه (داخل استودیو) و ارتفاع سقف را گرفتم، سپس بزرگترین مدل ممکن را که بتوان استفاده و در عین حال در استودیو برای فیلم‌برداری جابجا کرد را ساختم. برای برداشت‌های دیگر از انفجار کشتی فضایی رنجر، یک مدل از کشتی فضایی رنجر در مقیاس بزرگتر و بخشی از کشتی فضایی مادر که استقامت (Endurance) نام داشت را خارج از استودیو در فضای باز ساخته و در شب فیلم‌برداری شد. این نماها با دوربین‌های سرعت بالا برای ثبت انفجارها فیلم‌برداری شدند.
می‌توانید یک روز معمولی خود را توضیح دهید؟
برای فیلم‌برداری، ما به پیش نمایش (previs) نگاه می‌کنیم – که یک نسخه‌ی اولیه دیجیتالی متحرک شده از نمای (پلان) خاص است – و سپس حرکت دوربین را در دوربین کنترل شونده‌ی حرکتی (motion controllable camera) خود برنامه ریزی می‌کنیم. زمانی که احساس شد حرکت دوربین واقعی و روایت داستان را خوب پیش می‌برد، و ما از آن راضی بودیم، مدل را نورپردازی کرده و فیلم‌برداری می‌کنیم.
چگونه با دپارتمان هنر برای طراحی کشتی‌های فضایی متنوع همکاری کردید؟
ناتان کراولی (Nathan Crowley) طراح تولید باید نسخه‌های در اندازه‌ی واقعی از کشتی‌های فضایی “رِنجر” و “لَندر” (سفینه‌ی فرود) را می‌ساخت، بنابراین آنها در مرحله‌ی اول توسط دپارتمان هنر برای ساخت، طراحی شدند. هرچند، نمای خارجی کشتی فضایی “استقامت” قرار بود فقط به عنوان جلوه دیده شود – یا در حالت مینیاتور و یا نسخه دیجیتالی، بنابراین طراحی آن به زمانی بعد در تولید موکول شد. وقتی در فیلم شروع به کار کردیم، از آنجا که ما نسخه‌ی مینیاتور را می‌ساختیم، دپارتمان هنر از ما خواست تا جزئیات کشتی فضایی “استقامت” را توسعه دهیم.
منابع اصلی و نشانه‌ها برای ساخت کشتی‌ها چه بود؟
کریس و ناتان تاکید زیادی روی اینکه کشتی‌های فضایی باید واقعی جلوه کنند داشتند، مثل اینکه توسط ناسا ساخته شده باشند، همانند شاتل فضایی و ایستگاه فضایی بین المللی که بخاطر بارها دیده شدن برای همه ظاهری آشنا دارند. بنابراین حتی با این که کشتی‌های فضایی در فیلم مربوط به آینده می‌شدند، بسیاری از طراحی‌ها و جزئیات از روی شاتل فضایی، موشک‌های آپولو/ زحل و استگاه فضایی بین المللی گرفته شد.
می‌توانید درباره جزئیات خلق کشتی‌ها توضیح دهید؟
ما با مدلهای سه‌بعدی دیجیتال همه‌ی کشتی‌های فضایی شروع کردیم. سپس آن مدلها را به بخش‌های کوچکتر و شکل‌های اساسی کلی درآوردیم. جزئیات برای الگوهای کشتی برش لیزری یا برش نمونه‌ی اولیه شدند، درحالی که اشکال کلی در فوم‌های سخت برش سی‌ان‌سی شدند. تمامی قسمت‌های ساخته شده روی هم سوار (مونتاژ) و تبدیل به مدلهای سبک ایپاکسی فایبرگلاس برای فیلم‌برداری شدند.
چگونه از پس جنبه بافت (textures) برآمدید؟
ما مرجع بافت‌ها را از روی شاتل فضایی، کاشی‌های حرارتی آن، پوسته‌ی لحافی و پوشش‌های عایق از ایستگاه فضایی بین المللی گرفتیم. این‌ها بصورت برش لیزری، برش سی‌ان‌سی و یا نمونه‌های اولیه سریع بافتی ساخته شده و روی قسمت‌های نهایی کشتی‌ها قبل از اینکه مونتاژ شوند چسبانده شد.
کدام کشتی فضایی پیچیده ترین برای خلق کردن بود؟
کشتی فضایی استقامت پیچیده‌ترین مدل برای ساخت بخاطر شکل غیر عادی آن بود. کریس (نولان) می‌خواست که آن کاملا محدود به فضا ساخته شود و قابلیت ورود به اتمسفر و یا فرود روی سیاره را نداشته باشد، بنابراین در واقع بسیار باریک بود. ما قاب (فریم) داخلی را از فولاد و روکش فلزی آن را با سنترا و از پوسته رزین برای پوشش سفینه استفاده کردیم.
چگونه ساخت کشتی‌های فضایی در مقیاس‌های مختلف را مدیریت کردید؟
کشتی‌های فضایی دارای کنترل حرکتی در مقیاس 1:15، که اجبارا بزرگترین مقیاس معمول ساخته شده ما با توجه به اندازه استودیو برای جابجایی و فیلم‌برداری بود. مدلهای مربوط به فیلم‌برداری با سرعت بالا بزرگتر یعنی در مقیاس 1:5 جهت بهتر دیده شدن انفجارها و تکه تکه شدن قطعات مختلف برای فیلم‌برداری در خارج از استودیو ساخته شدند.
می‌توانید درباره چالش‌های نورپردازی بیشتر توضیح بدهید؟
نورپردازی برای اعماق فضا یعنی قرار دادن یک نور بزرگ کلیدی (key light) در دورترین جای ممکن برای بدست آوردن سایه‌های شدید مستقیم روی مینیاتور است. یک ارتقاء بزرگ و کاهنده زمان که در ساخت این فیلم انجام دادیم، فیلم‌برداری با نورهای کلیدی (key)، پر کننده (fill) و نورهای عملی (practical) برای کشتی‌های فضایی همگی در یک برداشت بود، که برای ارائه به دپارتمان جلوه‌های دیجیتالی آماده شد.
همکاری شما با سرپرست جلوه‌های بصری پائول فرنکلین (Paul Franklin) چگونه بود؟
این پنجمین باری است که ما با پائول فرنکلین در یک فیلم کار می‌کنیم. بعد از شروع به فیلم‌برداری با توجه به پیش نمایشی (previs) که به ما ارائه شده بود، کریستوفر نولان از ما خواست که فقط از پیش نمایش بعنوان راهنما برای فیلم‌برداری استفاده کنیم و از در دسترس بودن مینیاتور‌ها بهره ببریم و زوایای را انتخاب کنیم که پویایی و قدرت روایت داستان بهتری داشته باشند. در همکاری با پائول، مدیر فیلم‌برداری تیم آنگولو (Tim Angulo) و فیلم‌بردار جاش کاشنِر (Josh Cushner) قادر به پیدا کردن زوایای دیدنی و جذابی در کشتی‌های فضایی و سرعت بخشیدن به فرآیند فیلم‌برداری بودند.
می‌توانید درباره انفجارها و آتش بازی‌ها بیشتر بگویید؟
برای صحنه‌ی اتصال نافرجام سرنشین بدبخت کشتی فضایی رنجر به استقامت، ما یک نسخه بزرگتر در مقیاس 1:5 از رنجر و ¼ کشتی استقامت که آن هم در مقیاس 1:5 را ساختیم. این مدلها وارونه در خارج از استودیو آویزان و حاوی مواد منفجره و توپ‌های بادی بودند. متخصص آتش بازی ما ریچی هِلمِر (Ritchie Helmer) روشی را برای از بین بردن کشتی فضایی آزمایش کرد که زبانه آتش حاصل از انفجار سریع از بین برود، زیرا در فضای بدون اکسیژن انفجار گازی عظیمی را نخواهیم داشت. بنابراین ما از بوتان با سرعت اشتعال بالا، به اضافه چاشنی سیمی برای تکه تکه کردن مدل و توپ‌های بادی برای متلاشی کردن براده‌ها و تکه‌ها به اطراف بدون اضافه کردن زبانه آتش استفاده کردیم.
آیا فُرمت آی‌مَکس (IMAX) در کار شما تاثیری داشت؟
ما قبلا هم برای فیلم‌های کریستوفر نولان فیلم‌برداری مینیاتور که شامل پلان‌های آی‌مکس می‌شد داشتیم. ما فیلم‌برداری را با دوربین‌های ویستا ویژن (vista vision) که در فرمت بزرگتر دوربین 35 میلیمتری هستند انجام دادیم که این باعث خلق نگاتیو بسیار بزرگ برای کامپوزیت اِلِمان‌های ما با تصاویر آی‌مکس بود.
چه نکته‌ای را از این تجربه به یادگار نگه می‌دارید؟
تا اینجا این گسترده‌ترین و پرارزش‌ترین کار ما در فیلم‌های کریستوفر نولان بود. بدیهی است که دیگران فکر می‌کنند کار ما بسیار خوب بوده، که ما با دیگر اعضای تیم جلوه‌های بصری (Paul Franklin, Andy Lockley, Scott Fisher) نامزد دریافت جایزه‌های بَفتا (BAFTA) و اسکار در جلوه‌های بصری شدیم.
چه مدت زمان را روی این فیلم کار کردید؟
به گمانم ما کار روی اینتراستلار را در ژوئن 2013 شروع و در فوریه 2014 تمام کردیم
تیم شما متشکل از چند نفر بود؟
در مجموع تیم‌های ساخت و فیلم‌برداری ما حدودا تیم 50 تا 60 نفر بودیم.
پروژه‌ی بعدی شما چیست؟
هم اکنون ما در حال اتمام یک پروژه‌ی واقعیت مجازی با نام (KAIJU FURY!) که در آن هیولاهای غول پیکر در شب به شهر حمله می‌کنند، هستیم.
چهار فیلمی که به شما شور و شوق برای کار در سینما را دادند نام ببرید؟
خیلی سخت است که فیلم‌های تاثیر گذار روی خودم را در سینما محدود به چهار کنم. قطعا تماشای فیلم‌های رِی هری هایزن (Ray Harryhausen) روی من تاثیر داشت، همچنین کارهای آلبرت ویتلاک (Albert Whitlock)، که اکثر کارهای جلوه‌های بصری وی ناشناس و کمتر مورد توجه قرار گرفته‌اند. همچنین قطعا فیلم‌های جنگ ستارگان (STAR WARS) و برخورد نزدیک از نوع سوم (CLOSE ENCOUNTERS OF THE THIRD KIND) پتانسیل جلوه‌های بصری در کمک به روایت داستان را به من نشان داد. و فیلم 2001 و بلید رانر (Blade Runner) به من نشان دادند که چگونه اجرای جلوه‌های بصری می‌تواند تقریبا تنها اثر هنری نمایان باشد. و من هنوز تحت تاثیر فیلم جنگ دنیاهای (WAR OF THE WORLDS) جورج پال (George Pal) هستم.
مترجم: محسن قهرمانی
نام فیلم: اینتر استلار (Interstellar)
کارگردان: کریستوفر نولان (Christopher Nolan)
سال اکران: 2014
بودجه: 165 میلیون دلار آمریکا
زمین در آینده، دچار یک نابودی محصولات زراعی جهانی شده و موج دوم گرد و غبار در حال تبدیل زمین به سیاره غیر قابل سکونت است. پروفسور برند (مایکل کِین) یک فیزیکدان نخبه ناسا، روی نقشه‌ای که بتوان برای نجات جمعیت زمین، انسان‌ها را از طریق یک کرم چاله به سیاره‌ی دیگری انتقال داد، کار می‌کند. اما قبل از هر چیز، پروفسور برند باید کوپر خلبان سابق ناسا (متیو مک کانائوگی) و گروهی از محققین را از طریق کرم چاله به آن سوی کهکشان فرستاده تا دریابند که کدام یک از سه سیاره‌ی موجود قابل سکونت برای بشریت است…
