این نقد توسط سید بهنام حسینی در تاریخ ۲۰ بهمن ۱۳۹۶ نوشته شده است
- نقد فیلم خجالت نکش – سید بهنام حسینی
مامی توانیم!؟
فیلم خجالت نکش نمونهای از فیلم هایی است که تحت تاثیر مدیوم تلویزیون و طنز موقعیت و با شوخیها و ارجاعات کلامی ساخته میشود و معمولا ملغمهای است از شوخیهای مربوط به موضوعات روز و متکی بر بازی و طنازی بازیگران فیلم.
استفاده از موضوعات بحث برانگیز کنترل جمعیت و پوپولیسم مبنای ایده محوری شکل گرفتن فیلمنامه و شخصیتهاست.
فضای روستایی ترسیم شده در فیلم طبق معمول همه فیلم های ایرانی بسیار غیرواقعی و شاید حتی قلابی است.
ریتم و پرداخت فیلم در صحنههایی مثل تعلیق پنهان کردن یا تعقیب و گریز بچه ها رضایت مخاطب عام را جلب می کند، هرچند نکاتی مثل نحوه به دنیا آوردن بچه و عدم ارتباطش با واقعیت باعث تضعیف سطح باورپذیری فیلم شود.
سلسله حوادث و اتفاقات چنانچه در دنیای کمدی استفاده میشود تحت شعاع شخصیت پردازی سطحی و بازیهای بد بازیگران و در نتیجه
بازنمایی نامناسب ساخت روستایی جهان اثر میشود.
فیلم می کوشد با ارجاعات کلامی گاه و بیگاه در دیالوگ به شعارهای عوام پسند و هجو شخصیت احمدینژاد، مخاطب خاص را نیز راضی کند و اینکار را بارها و بارها تکرار می کند تا جایی که خاصیت کمیکش از دست می رود و مخاطب را دلزده میکند.
شخصیت ها به خاطر عمیق نبودنشان تحول ناگهانی پیدا می کنند یا در اجرای بازیگران از نقش لهجهها ناگهان ناپدید می شوند!
فیلم در صورت بندی کلی ملغمهای آشفته است از شعار و شوخیهای بیمزه گاهی اروتیک و پیامهای اخلاقی نخ نما.
نکته آخر اینکه ایده فیلم در حد یک فیلم تلویزیونی و ساختار داستانی آن ظرفیت تصویری و دراماتیک داشته که قاعدتا در پرداخت سینمایی دچار لکنت شده است.
- درباره فیلم
نام فیلم: خجالت نکش
کارگردان: رضا مقصودی
سال تولید: ۱۳۹۶
این فیلم داستان زندگی زن و شوهری را روایت میکند که با داشتن عروس، داماد و نوه، در سن میانسالی بچهدار میشوند. این اتفاق آن هم در روستایی کوچک که هیچ چیز از دید اهالی پنهان نمیماند.
اتفاقات در نهایت باعث جدل بین این زن و شوهر می شود.